Op 17 januari 2020 was het precies een eeuw geleden dat in de Verenigde Staten alcohol in de ban werd gedaan. Vooral om de sociale problematiek voortkomend uit overmatig alcoholgebruik tegen te gaan, werd het land drooggelegd. De Drooglegging is altijd een heikel thema geweest, niet alleen in Amerika maar ook ver daarbuiten. Daarbij wordt vaak beweerd dat de Prohibition, zoals de Amerikanen hun alcoholvrije periode noemen, een faliekante mislukking is geweest. Het zou meer kwaad dan goed hebben gedaan. Daarnaast zijn er natuurlijk interessante paralellen te trekken met het huidige drugsbeleid in de VS.
De Drooglegging in de VS mag dan altijd veel bekritiseerd zijn geweest, geheel onbegrijpelijk was de maatregel niet. Amerika had namelijk wel degelijk een drankprobleem. Al sinds het ontstaan van de VS werd er veel gedronken in het land. Misschien omdat het leven hard was op de prairies en in de rauwe steden of omdat whisky zo geliefd werd, feit is dat de gemiddelde Amerikaan nogal gevoelig was (en nog altijd is) voor roesmiddelen en deze stevig innam. Te stevig, met alle gevolgen van dien. De slogan ‘Drank maakt meer kapot dan je lief is’, zou zomaar hier uitgevonden kunnen zijn en is dan ook zonder meer van toepassing op het leven in de VS in de jaren voorafgaand aan de Drooglegging. Alcoholisme, criminaliteit, ontwrichte gezinnen, geweld door drank, het kwam allemaal bovenmatig vaak voor.
Geen wonder dat actiegroepen van diverse pluimage zich roerden om wat aan dit omvangrijke probleem te doen. En met succes, want na veel gelobby en politiek gesteggel trad op 17 januari 1920 het achttiende amendement op de grondwet in werking. Vanaf dat moment rustte er een totaalverbod op alcohol in het hele land. Uit die beginperiode van de Drooglegging komen ook de beroemd geworden foto’s van het leeggieten van vaten bier en whisky in het riool of het massaal stukslaan van flessen drank, ongetwijfeld met lede ogen aangezien door tal van lieden die wel een borrel lustten.
De georganiseerde misdaad en andere handige jongens uit het criminele circuit zagen de Drooglegging met minder lede ogen aan. Die roken hun kans om illegale drank in flinke munt om te zetten. Zo ontstonden er al snel illegale cafés (speakeasies genaamd) en dook ook de maffia er natuurlijk meteen op. De bewering dat de maffiabendes in Amerika groot zijn geworden door de Prohibition, zou dan ook best een kern van waarheid kunnen bevatten.