In 2001 streken Patrick Amiot en zijn vrouw Brigitte Laurent neer tussen de glooiende heuvels van Sonoma County, een uurtje rijden van San Francisco. In de voormalige ‘Gravenstein appelhoofdstad van de wereld’ vond het kunstenaarsechtpaar rust en inspiratie. Ruim twintig jaar later sieren honderden kunstwerken de straten van hun woon- en werkplaats Sebastopol.
Appels en hippies
Halverwege de twintigste eeuw zag de toekomst van Sebastopol er minder florissant uit. De hoogtijdagen van de Gravenstein-appelverbouw waren voorbij. De tijd tikte een necrologie. Het wachten was op de laatste adem. Iets verderop, aan de andere kant van de Golden Gate Bridge, werd op hetzelfde moment de Summer of Love gevierd. Toen die zomer erop zat en de liefde onderdak zocht, kwamen bosjes bloemenkinderen naar Sebastopol. Ze schoten wortel, gaven het stadje een tweede leven en organiseerden er de nog steeds populaire gratis Peacetown Concerts-zomerreeks in Ives Park.
Vuilnisbakkenleger
De revival die in gang werd gezet met Flower Power krijgt drie decennia later een boost met de komst van Amiot, Laurent en hun twee dochters. Het gezin betrekt een woning op 382 Florence Avenue. Achter en in het huis wordt gebeeldhouwd, gelast en gekookt. De eerste buren bieden hun tuin aan als expositieplek. Al snel volgen er meer. Beeld voor beeld verandert de straat. Een ‘vuilnisbakkenleger’ rukt steeds verder op. Overal in Sebastopol siert het werk van het kunstenaarsduo gevels, daken en tuinen. Van een dertig centimeter groot engeltje tot een vier meter hoge hond. De zelfbenoemde junk sculptors hebben de voormalige appelstad getransformeerd tot een 24/7 openlucht galerie. Wanneer de zon ondergaat worden de straten verlicht door schitterende sculpturen.
Wieldop
Florence Avenue is de hoofdstraat van galerie Sebastopol. Hier vind je bijna dertig (meer dan) levensgrote 3D-cartoonbeelden. Rode draad in de junk art van Amiot en Laurent is, naast gebruik van oud ijzer, de uitvergroting van de karaktereigenschappen en het werk van bewoners die hun tuin, of dak, beschikbaar stellen. Het maakt nieuwsgierig naar de mensen achter de voordeuren van de sympathieke Victoriaanse huizen in deze straat. Hebben ze echt zo’n hond? Zit de buurman van die golfsurfer inderdaad bij de brandweer? En zou men op nummer 348 bij het circus hebben gewerkt?
Blik met karakter
De wieldoppen, wafelijzers, olievaten en soortgelijke metalen broodkruimels van de Amerikaanse consumptiemaatschappij worden door bewoners van Sebastopol achtergelaten op de oprit van 382 Florence Avenue. Daarnaast struint Amiot de vlooienmarkten van Sonoma County af op zoek naar ‘blik met karakter’. Een fulltime ‘schrootarchivaris’ brengt op de vlak bij hun huis gelegen Rat Dale Country Club orde aan in de roestende chaos. De ‘Country Club’ is de werkplaats, beeldentuin en broedplaats aan 2371 Gravenstein Highway South waar de zintuigen geprikkeld worden door de klank van metaal, geur van lasdraad en een regenboog aan kleur. Hier geeft Patrick Amiot oud ijzer een ziel en Brigitte Laurent een gezicht. Een laatste hamerslag. Nog één kwast over het gelaat. Een zucht, stap terug, stilte en een lach. De kunstenaars kijken elkaar tevreden aan. Beeld driehonderd en zoveel is klaar om de straten van Sebastopol op te gaan.
Foto’s: Robert de Koning (journeylism.nl) en John F. Martin