Geroutineerd schenkt de serveerster de mok vol. Hoewel we bij de eerste kop koffie niet zo kritisch zijn – als het maar koffie is – doen we er voorzichtigheidshalve toch de nodige melk en suiker bij. Over smaak valt niet te twisten, maar de kwaliteit van koffie in Amerika is nou niet echt een van de redenen waarom we dit prachtige land bezoeken. Voor de rest van het ontbijt geldt dat dan weer wel. We schuiven wat heen en weer in de booth en kijken verlekkerd op de menukaart.
Water in de mond
Hoewel er veel mensen zijn die gruwelen bij het idee om ’s morgens iets warms te moeten eten, loopt ons het water in de mond. Worstjes, gegrilde hamschijf, gebakken aardappelvarianten, zoals hash browns en tater tots, de wentelteefjes en toast…hmmm, bring it on!
Maar goed dat dit soort ontbijt in Nederland en België niet gebruikelijk is. De menukaart bevat zelfs hele hamburgers en taco’s en nacho’s, maar dat gaat zelfs ons nu een stapje te ver. Ook de havermoutpap laten we graag aan de liefhebber. Met al die lekkere dingen is het nog moeilijk kiezen. Voor we het weten staat de serveerster weer naast ons en giet koffie bij. “Ready to order?”, glimlacht ze ons toe. “Not yet, thank you”, antwoorden wij. Niet alleen hebben we nog geen keuze kunnen maken uit dit lekkers, we moeten ook altijd even oefenen voordat we kunnen bestellen.
Keuzes
De serveerster verwacht straks niet alleen te horen wat we willen eten maar ook hoe het moet zijn klaargemaakt. Te beginnen met de eieren: boiled, scrambled, over easy, of sunny side up? De toast: white, wholewheat of sourdough? En choice of potatoes? Keuzes, keuzes. Ontbijt als bouwpakket. We kijken een beetje besluiteloos naar de andere tafeltjes. Het restaurant is driekwart vol. We schenken uit de karaf onze lege glazen vol tinkelende ijsklontjes en zowaar wat water. We nemen een koude slok en wenken de serveerster. Terwijl zij afwachtend glimlacht met een pen in de aanslag doen we een beste poging: “Breakfast choice number one please, with sausage links, ham, hash browns, eggs sunny side up and white toast.” Zij knikt, “Sure”, en draait zich om. We glimlachen voldaan, enerzijds omdat we de bestelling zonder te hakkelen hebben kunnen opgeven, anderzijds vanwege met het vooruitzicht op het eerste feestmaal van de dag.
Terwijl de serveerster de keuken inloopt, zien we naast de deur een sticker: Good food, fast. Not fast food. Zo is het maar net. Eet smakelijk!
Foto’s: Nico Haddeman & Shutterstock