Geluisterd: Jade Bird – Different Kinds of Light

Tekst: Kees Schepel

Voor de zomer konden we videobellen met Jade Bird, in Austin, Texas. Het had wat voeten in de aarde. Een eerdere afspraak werd op het laatste moment afgezegd, want haar hond was ziek en moest naar de dokter, maar uiteindelijk kwam het allemaal goed. Met het hondje, en met het gesprek. Dat gesprek is al verwerkt in een podcast van Radio Americana (Podcast Radio Americana, o.a. op Spotify te beluisteren). Aanleiding in april was toen al het deze week te verschijnen nieuwe album Different Kinds of Light. Op 13 februari 2021 hadden we al kunnen meekijken bij een live sessie in de fameuze RCA Studio A in Nashville, waar haar album ook is opgenomen. Met een geweldige band (grotendeels de ‘huisband’ met muzikanten die producer Dave Cobb om zich heen pleegt te verzamelen) achter zich speelde ze daar een ontspannen en frisse set, met vooral nummers van de nieuwe plaat en met wat mij betreft als absoluut hoogtepunt haar versie van Radioheads Black Star, samen met levenspartner Luke Prosser. Te beluisteren op YouTube: www.youtube.com/watch?v=_drDHnEiBOw.

Different Kinds of Light is opgenomen met producer Dave Cobb. Zij vertelde dat juist door Dave Cobb, toch vooral bekend van zijn werk met Americana artiesten, meer Britpop invloeden in haar werk binnenkwamen. Cobb luistert erg goed, en wat maar weinig mensen weten is dat hij begonnen is in een britpop band. Zo kan muziek werken. Zij vertrok naar de VS, naar Nashville om daar haar nieuwe plaat op te nemen met een Amerikaanse producer, die daar vervolgens weer de invloeden van de Britpop in haar muziek liet vloeien. Resultaat is inderdaad een album dat meer dan haar vorige werk teruggrijpt op Britpop invloeden. Gebleven is haar ‘pop sensibility’.

In het gesprek gaf zij al aan eigenlijk niet zo blij te zijn met het feit dat zij vaak in een ‘americana’ hokje gestopt wordt. Het gebeurt, maar wat haar zelf betreft heeft ze meer met artiesten als P.J.Harvey, Alanis Morissette en Sheryl Crow, die in de jaren negentig vooral hun eigen richting zochten zonder zich in hokjes te laten plaatsen. De muziekindustrie is vooral bij jonge vrouwelijke artiesten, nog steeds, veel te veel bezig een image neer te zetten en ze daaraan te laten voldoen. En ook zelf heeft zij ondervonden dat je, om maar ergens aan te voldoen, jezelf voorbij kunt hollen.

Een misschien bitterzoet voordeel van de pandemie was dan ook wel dat de hele boel op ‘pauze’ gezet werd, en zij door alle waanzin heen de tijd kon vinden om te werken aan de songs voor haar nieuwe album.

Als iets goed is, maakt het niet uit hoe oud of jong iemand is. Jade Bird is nog steeds maar 23, en levert met Different Kinds of Light haar twee volle album af. En het mag gezegd: het is een sterk album. Niet iedere song is memorabel, en hier en daar verandert haar heldere stem naar mijn smaak te veel in onnodig schreeuwen, maar over de hele linie, zoals ik al zei: sterk. De productie is zoals te verwachten was, helder en met de aandacht vooral voor Jade Bird, en met een ijzersterke band erachter. Het is energiek en intens. Ik mis eigenlijk maar één ding: dat breekbare en teergevoelige van die live cover van Black Star, en dat dan in een song van haarzelf, misschien een samen met Luke Prosser gezongen juweeltje. Maar dat gaat vast nog een keer komen.

Jade Bird – Different Kinds of Light
Mattan Records

Wil je het interview luisteren en iets horen van de nieuwe cd ga dan naar
app.springcast.fm/9698/in-deze-aflevering-praat-kees-schepel-via-skype-met-de-britse-americana-artiest-jade-bird