Het gebeurt iedere Amerikaanse staatsburger een of twee keer in zijn leven: een oproep van de Supreme Court voor jury duty. In Europa kijken we vaak wat vreemd aan tegen dit systeem. Waarom zou je ervoor kiezen om een stel van de straat geplukte burgers te laten rechtspreken boven een deskundige rechter?
Verankerd
Het recht op een onafhankelijke jury is verankerd in de grondwet en bestaat al sinds 1787. Een jury van burgers beoordeelt of de verdachte schuldig of niet schuldig is. De beraadslagingen van de jury zijn daarbij geheim. Er moét echter een uitspraak worden gedaan. Komen ze er niet uit, dan moeten de leden terug om verder te overleggen. De conclusie hoeft hierbij niet toegelicht te worden. Een simpel ‘schuldig’ of ‘onschuldig’ is voldoende. De uitspraak hoeft overigens niet altijd unaniem te zijn. Er zijn staten waarbij een tweederdemeerderheid van stemmen voldoende is. Het is de rechter die vervolgens de strafoplegging bepaalt.
Plicht
Iedere Amerikaanse staatsburger, die minimaal achttien jaar oud is (een maximum leeftijd is er niet), inwoner is van de staat waar de zaak behandeld wordt, Engels spreekt en zelf geen strafblad heeft, kan opgeroepen worden. In theorie zou iedere Amerikaan zes keer in zijn leven opgeroepen kunnen worden, maar in de praktijk is dat slechts een of twee keer. Het is de plicht van Amerikaanse staatsburgers om aan een oproep gehoor te geven.
Wraken
Afhankelijk van de zaak bestaat een jury uit zes tot twaalf leden met daarbij nog zes reserveleden. Het is niet gezegd dat de opgeroepen burgers daadwerkelijk in de jury komen. Verdediging en openbaar ministerie kunnen juryleden ‘wraken’, dat wil zeggen: niet goedkeuren. Daarom volgt eerst een uitgebreid onderzoek om te kijken of de leden onbevooroordeeld zijn. Of ze niet al veel van de zaak af weten bijvoorbeeld of er extreme denkbeelden op nahouden. Als beide instanties de juryleden goed bevonden hebben, kunnen ze niets anders doen dan hun juryplicht uitvoeren en hun normale werkzaamheden voor de komende periode opschorten. Wat werk betreft, is dat geen probleem: werkgevers zijn verplicht hun medewerkers hiervoor vrij te geven en betalen ondertussen gewoon door. Als iemand weigert, volgt er een boete of in sommige gevallen zelfs gevangenisstraf. Het systeem betrekt burgers op deze manier bij de samenleving. Omdat een jury uit gewone burgers bestaat, zouden ze zich beter kunnen inleven in het slachtoffer en de dader en daarmee het maatschappelijk belang dienen.
Fouten
Toch kleven er ook veel nadelen aan het systeem. Het is onmogelijk om geen vooroordelen te hebben, vooral bij zaken die veel publiciteit krijgen. Juryleden laten zich gemakkelijk bespelen door een goed gebracht verhaal en laten zich sneller leiden door emoties. Juryleden zijn leken, die het zonder professionele ondersteuning moeten doen. Een uitspraak hoeft niet gemotiveerd te worden en er is geen zicht op hoe de leden tot hun conclusie zijn gekomen. Wat de jury belangrijk en doorslaggevend vond, hoeft niet uitgelegd te worden. Juryleden hebben meestal geen verstand van de verschillende juridische aspecten die een rol spelen in een zaak. Jury duty is dan wel vastgelegd in de grondwet, maar elke staat kan zelf verder invullen hoe ze dit vormgeeft en dit leidt tot verschillende systemen.